Ontstaan van VZW - Wiebe - Bree
Het ontstaan van Wiebe dateert van 2006. Fred Heussen, die een vakantiecentrum runt aan zee, stelde Veerle Custers en Carol Gerits voor een uitdaging: of zij geen vakantie wilden organiseren tijdens het allerheiligenverlof? Toen deze vraag ook Gerda Knevels bereikte, besloten zij de hoofden samen te steken.
Allereerst moest er een doelgroep gekozen worden. Het idee om een vakantie te organiseren met als doel de integratie tussen kansarme en kansrijke sloeg direct aan: er zou een vakantie georganiseerd worden voor kinderen tussen 5 en 12 jaar. Er werden contacten gelegd met Miet Jehoul, voorzitster van Vincentius vereniging ‘De Kleine Drempel’ en met Wim De Gendt, voorzitter van het OCMW. Op die manier werd het mogelijk om in contact te komen met het OCMW (Bree en Bocholt) en stad Bree. Dankzij hun steun konden er 20 kansarme kinderen mee op vakantie.
Onze groep werd uitgebreid met 6 betalende (kansrijke) kinderen. Vereniging ‘De Kleine Drempel’ zorgde eveneens voor een verzekering gedurende onze eerste vakantie. Ook de organisatie AEP, met in het bijzonder Mijnheer de Kerckhove en Fred Heussen, toonden zich van hun beste kant: het vakantieverblijf werd ons aangeboden aan een gunstprijs voor het goede doel.
Al snel werd besloten een vzw op te richten. Bij deze vzw hoorde uiteraard een naam en een logo. Veerle had een stempel van een ratje, heel schattig, maar niet volmaakt, er ontbrak een stukje uit zijn oor. Een naam vinden was echter wel een ander verhaal. Na lang zoeken werd ons ratje omgedoopt tot Wiebe: zo werd op 1 oktober vzw Wiebe een feit.
De integratievakantie
Steeds meer en meer mensen komen in een kansarme situatie terecht: ook hun kinderen lijden hieronder. Ons doel is om deze kinderen een aangenaam verblijf aan te bieden met gezonde lucht, gezond eten en voldoende ontspanning. Door ook kansrijke kinderen mee te nemen, hopen wij een weg open te stellen die leidt tot een betere sociale aanvaarding.
Eerst en vooral werd er op zoek gegaan naar sponsors en gulle giften om de heenreis, terugreis, lunchpakketten, knutselmateriaal en dergelijke te financieren. Ook werd er voor iedere reiziger een reistas voorzien.
Uiteraard was er ook voldoende begeleiding nodig en die vonden we! Met trots mogen we zeggen dat familie en vrienden geheel spontaan en zonder enige vergoeding het Wiebe-team wilden vervolledigen. Ook de mama’s en schoonmama’s stonden paraat en werden al snel omgedoopt tot oma’s door onze vakantiegangers.
Dit team van vrijwilligers zorgt voor een dagvullend programma met spelletjes, knutselen, strandwandelingen en uiteraard een kampdans! We proberen van het kamp ook een samenhangend geheel te maken door telkens te werken rond een bepaald thema, zoals heksen of piraten.
Wat betekent kansarm zijn?
Voor ons was het verschieten wat ‘kansarm zijn’ werkelijk betekent. Zo waren er veel kinderen zonder tandenborstel en zelfs een tekort aan ondergoed of broeken. Ook een winterjas was eerder uitzondering dan regel. Kinderen verstopten chocolade voor als ze later honger kregen en keken ons vol verbazing aan als hun een tweede boterham werd aangeboden.
Emotioneel voor alle vrijwilligers een zwaar kamp, maar ongetwijfeld de moeite waard. Er werd gelachen en gehuild, er werden vriendschappen gesloten en vol enthousiasme uitgekeken naar het volgende kamp. “Juffrouw, gaan jullie volgend jaar weer naar zee? Mogen wij dan ook weer mee?” was een veelgestelde vraag.
Achteraf op school hoorden we een deelnemer van het Wiebe-kamp tegen zijn mama zeggen: “Kijk mama, dit is nu mijn vriend.”. Twee kinderen uit twee compleet verschillende milieus die toch een vriendschap wisten op te bouwen: met trots mogen we melden dat Wiebe en zijn vrijwilligers in zijn opzet geslaagd is.
Reactie plaatsen
Reacties